Perang Pasifik

Pada tahun 1931, Jepun telah menduduki Manchuria ("Dongbei") selepas Peristiwa Manchuria, dan pada tahun 1937 ia melancarkan pencerobohan besar-besaran ke atas China. A.S. mengusahakan bantuan ketenteraan dan ekonomi berskala besar kepada China dan menuntut pengunduran Jepun. Tidak berundur, Jepun malah menyerang Indochina Perancis pada 1940–41. Sebagai tindak balas, A.S., Britain dan Belanda memotong import minyak pada tahun 1941, yang menyumbang lebih daripada 90% daripada bekalan minyak Jepun. Rundingan dengan AS tidak membawa apa-apa hasil. Jepun menyerang tentera A.S. semasa Pertempuran Pearl Harbor pada Disember 1941, mencetuskan kemasukan Amerika ke dalam Perang Dunia II. Jepun berkembang pesat di laut dan darat, menawan Singapura dan Filipina pada awal 1942, dan mengancam India dan Australia.

Walaupun ia akan menjadi perang yang panjang dan berdarah, Jepun mula kehilangan inisiatif pada tahun 1942. Pada Pertempuran Laut Karang, serangan Jepun telah dipatahkan, buat kali pertama, di laut. Pertempuran Midway pada bulan Jun menyebabkan Jepun kehilangan empat daripada enam pesawat yang besar dan memusnahkan keupayaannya untuk serangan besar masa hadapan. Dalam Kempen Guadalcanal, A.S. mengambil alih tanah dari Jepun.

Pendudukan A.S. ke atas Jepun

Selepas kekalahannya dalam Perang Dunia II, Jepun telah diduduki oleh A.S. sehingga 1951, dan pulih daripada kesan perang untuk menjadi kuasa ekonomi, sekutu Amerika yang teguh dan demokrasi liberal. Walaupun Maharaja Hirohito dibenarkan mengekalkan takhtanya sebagai simbol perpaduan negara, kuasa sebenar terletak pada rangkaian ahli politik, birokrat, dan eksekutif perniagaan yang berkuasa.

Perang Dingin

Pertumbuhan Jepun dalam tempoh selepas perang sering dipanggil "keajaiban". Ia diketuai oleh pembuatan; bermula dengan tekstil dan pakaian dan beralih kepada teknologi tinggi, terutamanya kereta, elektronik dan komputer. Ekonomi mengalami kelembapan besar bermula pada 1990-an berikutan tiga dekad pertumbuhan yang tidak pernah berlaku sebelum ini, tetapi Jepun masih kekal sebagai kuasa ekonomi global yang utama.[71]

Perang Saudara Cina disambung semula selepas Perang Dunia II berakhir. Pada tahun 1949, Mao Zedong mengisytiharkan Republik Rakyat China dan Republik China, yang telah memerintah tanah besar China sehingga ke tahap ini, berundur ke Taiwan. Sejak itu, bidang kuasa Republik China telah dihadkan kepada Kawasan Taiwan.[72][73]

Selepas penyerahan kalah Jepun, pada akhir Perang Dunia II, pada 15 Ogos (secara rasmi 2 September) 1945, Korea dibahagi di garis selari ke-38 kepada dua zon pendudukan. Soviet mentadbir bahagian utara dan Amerika mentadbir bahagian selatan. Pada tahun 1948, akibat ketegangan Perang Dingin, zon pendudukan menjadi dua negara berdaulat. Ini membawa kepada penubuhan Republik Korea di Korea Selatan pada 15 Ogos 1948, diikuti dengan segera penubuhan Republik Rakyat Demokratik Korea di Korea Utara pada 9 September 1948. Pada tahun 1950, selepas bertahun-tahun bermusuhan bersama, Korea Utara menyerang Korea Selatan dalam usaha untuk menyatukan semula semenanjung di bawah pemerintahan komunisnya. Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, di bawah pimpinan Amerika Syarikat, kembali, dan China masuk untuk melindungi Korea Utara. Perang Korea, yang berlangsung dari 1950 hingga 1953, berakhir dengan jalan buntu dan menyebabkan kedua-dua Korea dipisahkan oleh Zon Bebas Tentera Korea (DMZ) sehingga kini.[74]

Kemerosotan agama

Dari segi sejarah, budaya dan wilayah yang sangat dipengaruhi oleh Konfusianisme termasuk Tanah Besar China, Hong Kong, Macau, Taiwan, Jepun, Korea Utara dan Korea Selatan, serta wilayah yang kebanyakannya ditempati oleh orang Cina luar negara, seperti Singapura. Pemansuhan sistem peperiksaan pada tahun 1905 menandakan berakhirnya Konfusianisme secara rasminya. Intelek budaya Baru pada awal abad kedua puluh menyalahkan Konfusianisme atas kelemahan China. Mereka mencari doktrin baru untuk menggantikan Konfusianisme, beberapa ideologi baru ini termasuk "Tiga Prinsip Rakyat" dengan penubuhan Republik China, dan kemudian Maoisme di bawah Republik Rakyat China.

Di Jepun, kehadiran tatakelola liberal dan kepenggunaan membawa kepada penurunan kepercayaan agama secara sukarela.

Sekitar ambang abad ke-21 terdapat perbincangan tentang "Kebangkitan Konfusianisme" di kalangan ahli akademik dan komuniti ilmiah.[75][76] Di seluruh rantau ini, institusi budaya agama kekal, walaupun kepercayaan sebenar telah merosot.